Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Ντόιτσε Βέλλε, το 1/3 του πλανήτη
καλύπτεται από ερημικές εκτάσεις, οι οποίες συνεχώς επεκτείνονται και σήμερα
παρατηρείται έντονα και το φαινόμενο της ερημοποίησης κατοικήσιμων περιοχών.
Περίπου 70.000 τ.μ. ερήμου δημιουργούνται κάθε χρόνο, μία
έκταση δηλαδή όση και η Ιρλανδία.
Υπαίτια δεν είναι μόνο η κλιματική αλλαγή
αλλά και ο ανθρώπινος παράγοντας, ιδίως σε περιοχές όπως η Λατινική Αμερική.

Ως γνωστόν τα δέντρα
προστατεύουν το έδαφος από τη διάβρωση και όταν καταστρέφονται οι απώλειες για
το συνολικό οικοσύστημα είναι τεράστιες.
Η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού έχει αυξήσει κατακόρυφα
και τις ανάγκες σε νερό.
Τα τελευταία 50 χρόνια η κατανάλωση νερού
διπλασιάζεται και σε αυτό έχει συμβάλει καθοριστικά και η εντατικοποίηση των
μαζικών καλλιεργειών.
Επιπρόσθετα, η ερημοποίηση επηρεάζει τη συνέχεια της
τροφικής αλυσίδας κατά τρόπο ραγδαίο καθώς όταν ένα φυτό καταστρέφεται, το νερό
εξατμίζεται και το έδαφος γύρω του γίνεται αυτομάτως ξηρό.
Ένα τέτοιο έδαφος
δύσκολα μπορεί στη συνέχεια να φιλοξενήσει εκ νέου ζωή.
Η αναστροφή της διαδικασίας ερημοποίησης είναι εφικτή αλλά
κοστίζει πολύ.
Αντίθετα πιο εύκολη και οικονομικά προσοδοφόρα είναι η
αναδάσωση.
Παρά το ότι η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Καταπολέμηση της
Ερημοποίησης τέθηκε σε ισχύ το 1996 με στόχο να περιορίσει την εκτεταμένη
ξηρασία σε πολλές περιοχές του πλανήτη, έκτοτε πολλά μέτρα έχουν αποσυρθεί και
πολλές νομοθεσίες έχουν ατονήσει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου