«Ρεαλιστικό ενδεχόμενο» θεωρεί η νέα ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ τη διατήρηση του ΑΔΜΗΕ από το δημόσιο

Παρά το γεγονός ότι η παραμονή του ΑΔΜΗΕ υπό κρατικό έλεγχο δίνεται μεν ως δυνατότητα από το τρίτο μνημόνιο, είναι όμως μια πολύ δύσκολη και κοστοβόρα υπόθεση, η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ εμφανίζεται αποφασισμένη να δώσει τη μάχη για να την επιτύχει. «Για μας παραμένει στρατηγικό ζήτημα η υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ και όλων των εταιριών της» είπε χθες χαρακτηριστικά ο κ. Σκουρλέτης.

«Όπλα» της σε αυτή την επιδίωξη, αφενός μεν η αντικειμενική αδυναμία τήρησης του σκληρού χρονοδιαγράμματος, αφετέρου δε η παραδοχή ακόμα και από τους πλέον ένθερμους θιασώτες των ιδιωτικοποιήσεων  ότι η πώληση του ΑΔΜΗΕ δεν αλλάζει τα δεδομένα ούτε στη χονδρική ούτε στη λιανική του ρεύματος. Δεν αντιμετωπίζει δηλαδή την ανάγκη απελευθέρωσης των αγορών ηλεκτρισμού, όπως την θέτουν οι κανόνες της Ε.Ε.

Η συμφωνία με τους δανειστές δεν υποχρεώνει σε πώληση του ΑΔΜΗΕ. Αντίθετα, αφήνει «παράθυρο» για να αγοράσει τον ΑΔΜΗΕ το Δημόσιο, εξασφαλίζοντας έτσι την ανεξαρτησία του. Δύσκολο σενάριο, αφενός επειδή ο ΑΔΜΗΕ αποτιμάται στα 600 εκατ. ευρώ και πάνω, τα οποία φυσικά το Δημόσιο δεν διαθέτει, αφετέρου επειδή στις Βρυξέλλες αμφιβάλλουν ότι ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση, η εταιρεία θα διασφάλιζε την ισότιμη πρόσβαση σε όλους τους συμμετέχοντες στην αγορά, ΔΕΗ και ιδιώτες. 

Το σκεπτικό των πιστωτών είναι πως όσο ο ΑΔΜΗΕ δεν διαχωρίζεται ιδιοκτησιακά από τη μητρική ΔΕΗ, τόσο θα συνεχίζει να υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και δυσκολία πρόσβασης τρίτων στα δίκτυα, όπως απαιτεί η κοινοτική νομοθεσία, άρα απουσία ανταγωνισμού.

Παρόλα αυτά, το εναλλακτικό μοντέλο, δηλαδή η εξαγορά του ΑΔΜΗΕ από το δημόσιο είναι  συμβατό με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Να σημειωθεί, δε, ότι το μοντέλο της δημιουργίας ανεξάρτητου διαχειριστή δικτύων, συναντάται συχνά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι περισσότερες εταιρείες αυτού του χαρακτήρα, μάλιστα, επειδή λειτουργούν υπό πλήρως ρυθμιζόμενο καθεστώς και έχουν σταθερά και ρυθμιζόμενα έσοδα, ελέγχονται από δημόσιους φορείς, όπως ασφαλιστικά ταμεία.

Στη δική μας περίπτωση εγείρονται βεβαίως ζητήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση των αναγκαίων έργων που πρέπει να γίνουν στα δίκτυα, όχι μόνο των επενδύσεων για την επέκταση και διασύνδεση των νησιών αλλά και για τη συντήρηση του δικτύου. Η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου θεωρεί ότι τα ζητήματα αυτά μπορούν να απαντηθούν και να διευκρινιστούν. 

Ακόμα όμως και στην περίπτωση που η κυβέρνηση αποφάσιζε να προχωρήσει άμεσα στη συνέχιση της ατελούς διαδικασίας πώλησης του 66% του ΑΔΜΗΕ σε ιδιώτες, δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό μέσα στα αυστηρά χρονοδιαγράμματα που θέτει η συμφωνία με τους δανειστές.

Και τούτο διότι, για να υπάρξει πρόσκληση για υποβολή δεσμευτικών προσφορών από τους 4 ενδιαφερόμενους μνηστήρες, θα πρέπει να έχει προηγηθεί μια σειρά κινήσεων, όπως η ολοκλήρωση του  due dilligence, η μεταφορά της διαχείρισης των ΑΠΕ (και του σχετικού ρίσκου) από τον ΑΔΜΗΕ στον ΛΑΓΗΕ και η παρουσίαση στους ενδιαφερόμενους επενδυτές της συμφωνίας πώλησης και του συμφώνου μετόχων (Service Purchase Agreement και Shareholders Agreement).

Εκτιμάται ότι οι κινήσεις αυτές δεν μπορούν να ολοκληρωθούν μέχρι τον Οκτώβριο, ενώ είναι απολύτως αμφίβολο εάν συνεχίζουν να είναι «ζεστοί» οι υποψήφιοι επενδυτές υπό τις παρούσες συνθήκες της ελληνικής οικονομίας.

Θυμίζουμε ότι μη δεσμευτικό ενδιαφέρον για τον ΑΔΜΗΕ είχε εκδηλωθεί από 4 εταιρείες: την ιταλική Terna, τη βελγική Elia, το καναδικό fund PSP και την κινεζική State Grid China Corporation.