Δέκα άγνωστοι “Χ” στην ενεργειακή εξίσωση της νέας Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ

Τουλάχιστον δέκα αγνώστους “Χ” περιλαμβάνει η εξίσωση στον τομέα της ενέργειας που θα κληθεί να επιλύσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο θριαμβευτής των εκλογών.

Ποια πολιτική θα ακολουθήσει απέναντι στις ενεργειακές ιδιωτικοποιήσεις, τι θα κάνει σχετικά με ζητήματα που αποτελούν συστατικά στοιχεία της ίδιας της συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ (πχ. 3ο ενεργειακό πακέτο, άνοιγμα της αγοράς αερίου), πως θα χειρισθεί το πιεστικό αίτημα της ελληνικής βιομηχανίας για μείωση του ενεργειακού κόστους, και ποια στάση θα τηρήσει απέναντι στη Ρωσία με την οποία φλερτάρουν πολλά στελέχη του, είναι μόνο τέσσερις εξ αυτών.

Προσθέστε, το από που θα βρει τους πόρους για να ασκήσει κοινωνική πολιτική (δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά) αλλά και να δώσει έμφαση στις ΑΠΕ, πως θα πετύχει να προσελκύσει επενδυτές αλλάζοντας το μοντέλο για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, καθώς και τι στάση θα ακολουθήσει στον τομέα των αγωγών (π.χ. TAP), και οι άγνωστοι έγιναν αμέσως οκτώ.

Αθροίστε στα παραπάνω το πρόσωπο που θα επιφορτισθεί με τη χάραξη της ενεργειακής πολιτικής καθώς και τη μορφή που θα έχει το νέο υπουργείο- αν θα μείνει αυτόνομο ή θα αποτελέσει τμήμα ενός υπερυπουργείου όπως ακούγεται, και φτάνουμε αισίως στους δέκα.

Έχετε τώρα μια καλή εικόνα για τις σημαντικές προκλήσεις με τις οποίες θα βρεθεί αντιμέτωπος ο ΣΥΡΙΖΑ στην ενέργεια, αμέσως μόλις σχηματίσει κυβέρνηση.

Τα “προαπαιτούμενα”

Παρά τους “μύθους” που συστηματικά καλλιεργούνται τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν μια σειρά υποχρεώσεων που αποτελούν στοιχειώδεις υποχρεώσεις της Ελλάδας προς την ΕΕ.

 Συνεπώς παρά τη προεκλογική ρητορική, οι δεσμεύσεις αυτές δεν μπορούν παρά να αποτελούν το κανόνα με τον οποίο θα κινηθούν τα πράγματα στη χώρα.

Εχει για παράδειγμα τη δυνατότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να συγχωνεύσει, όπως αναφέρει στο πρόγραμμά του, τις θυγατρικές της ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ) όταν και ο πιο άσχετος περί τα ενεργειακά γνωρίζει ότι ο διαχωρισμός των δραστηριοτήτων της μεταφοράς και της διανομής από την παραγωγή ηλεκτρισμού αποτελούν κοινοτική υποχρέωση ; Διότι δεν πρόκειται για “καπρίτσια” κάποιας τρόικας αλλά για τον τρόπο που λειτουργεί εδώ και χρόνια η αγορά ενέργειας στην Ε.Ε.

Το ίδιο ισχύει με την αγορά του λιγνίτη. 

Μπορεί τόσο εύκολα μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να ακυρώσει τη διαδικασία της Μικρής ΔΕΗ, που είχε προταθεί από την ελληνική κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως λύση για το άνοιγμα της αγοράς λιγνίτη, και αν ναι, με τι θα την αντικαταστήσει ;

Θυμίζουμε ότι ασχέτως με την ενσωμάτωσή της στο Μνημόνιο, η λύση Μικρή ΔΕΗ δεν μας “φορέθηκε” αλλά την προτείναμε εμείς οι ίδιοι.

Είχε προηγηθεί τον περασμένο Ιούλιο απόφαση του Ευρωδικαστηρίου που αφού εξέτασε την υπόθεση σε 2ο βαθμό αναίρεσε τα ελληνικά επιχειρήματα ότι ο λιγνίτης δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της ΔΕΗ αφού και άλλοι μπορούν να τον εκμεταλλευτούν, ανοίγοντας και πάλι το θέμα.

Τελευταίο και εξίσου χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προωθούμενη ενιαία αγορά μέσω του Target Model. Πρόκειται για την Οδηγία 2009/72/ΕΚ (Target Model) μέσω της οποίας επιχειρείται η ενοποίηση από φέτος της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. 

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ έχουν ενοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τις αγορές τους και έχουν δημιουργήσει χρηματιστήρια ενέργειας μέσω των οποίων διεξάγονται διασυνοριακές συν­αλλαγές.

Σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ, “η υιοθέτηση του  Target Model στοχεύει στην πλήρη εμπορευματοποίηση του κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας και την παράδοσή της στα χέρια πολυεθνικών ευρωπαϊκών ομίλων”, καθώς επίσης σε “προσπάθεια να μετακυλήσει το κόστος ενέργειας, από τις χώρες του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. στις χώρες της περιφέρειας και του Νότου”.

Τι αγνοούν.

Η τοποθέτηση αυτή ωστόσο αγνοεί ή κάνει ότι αγνοεί πως πρόκειται καθαρά για μια ακόμη ευρωπαϊκή Οδηγία, και άρα πρέπει να ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο.

Είναι λοιπόν πολλά τα όσα έχουν ειπωθεί, παραμένει άγνωστο πόσα απ’ αυτά θα εφαρμοσθούν, καθώς και αν θα ενταχθούν στο πλαίσιο της συνολικότερης διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ με την ΕΕ. Διότι δεν αποκλείεται, ο ΣΥΡΙΖΑ να επιλέξει να φανεί “σκληρός” σε περιφερειακά θέματα που άπτονται τόσο της ενέργειας όσο και άλλων τομέων, προκειμένου να ικανοποιήσει το εσωτερικό του ακροατήριο και μόνο. Υπό αυτό το πρίσμα, κάποιες από τις παραπάνω δεσμεύσεις για αλλαγή πλεύσης σε θέματα που άπτονται του κοινοτικού δικαίου δεν αποκλείεται και να είναι “ρουκέτες” χωρίς αντίκρισμα.

Υπάρχουν ωστόσο κάποια πράγματα που δεν επηρεάζονται από το εκλογικό αποτέλεσμα. 

Πάρτε για παράδειγμα την κοινοτική δέσμευση για κοστοβαρή τιμολόγια. 

Δεν ταιριάζει με το κοινοτικό δίκαιο για κοστοβαρή τιμολόγια και τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού η δέσμευση που αναφέρεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για μείωση του ενεργειακού κόστους για νοικοκυριά, αγρότες, και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. 

Διότι άλλο να υποχρεώσει μια κυβέρνηση τη ΔΕΗ να φτιάξει κοστοβαρή τιμολόγια, να μετακυλήσει δηλαδή στα κόστη της τα οφέλη από τη μείωση τιμών σε πετρέλαιο και αέριο καθώς και από τις ρυθμιστικές αλλαγές, και άλλο να την αναγκάσει να ξεκινήσει μια επιδοματική πολιτική, που θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θεωρηθεί ως κρατική ενίσχυση.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα τα παραπάνω ; 

Ότι η ενσωμάτωση ευρωπαϊκών οδηγιών και η εφαρμογή αποφάσεων του Ευρωδικαστηρίου υπερβαίνουν κατά πολύ τις όποιες ιδεολογικές τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. 

Αργά ή γρήγορα η χώρα θα υποχρεωθεί να τις εφαρμόσει αφού πολύ απλά η μη εφαρμογή τους δεν εξαρτάται από αυτήν.

Πηγή: www.energypress.gr - livester.gr